DIOS ES AMOR

DIOS ES AMOR

lunes, 2 de septiembre de 2013


JUAN CAP 3


İsa ile Samiriyeli Kadın

1-3  Ferisiler, İsa'nın Yahya'dan daha çok öğrenci edinip vaftiz ettiğini duydular -aslında İsa'nın kendisi değil, öğrencileri vaftiz ediyorlardı- İsa bunu öğrenince Yahudiye'den ayrılıp yine Celile'ye gitti. 
4  Giderken Samiriye'den geçmesi gerekiyordu. 
5  Böylece Samiriye'nin Sihar denilen kentine geldi. Burası Yakup'un kendi oğlu Yusuf'a vermiş olduğu toprağın yakınındaydı. 
6  Yakup'un kuyusu da oradaydı. İsa, yolculuktan yorulmuş olduğu için kuyunun yanına oturmuştu. Saat on iki sularıydı. 
7  Samiriyeli bir kadın su çekmeye geldi. İsa ona, ‹‹Bana su ver, içeyim›› dedi. 
8  İsa'nın öğrencileri yiyecek satın almak için kente gitmişlerdi. 
9  Samiriyeli kadın, ‹‹Sen Yahudi'sin, bense Samiriyeli bir kadınım›› dedi, ‹‹Nasıl olur da benden su istersin?›› Çünkü Yahudiler'in Samiriyeliler'le ilişkileri yoktur. 
10  İsa kadına şu yanıtı verdi: ‹‹Eğer sen Tanrı'nın armağanını ve sana, ‹Bana su ver, içeyim› diyenin kim olduğunu bilseydin, sen O'ndan dilerdin, O da sana yaşam suyunu verirdi.›› 
11  Kadın, ‹‹Efendim›› dedi, ‹‹Su çekecek bir şeyin yok, kuyu da derin, yaşam suyunu nereden bulacaksın? 
12  Sen, bu kuyuyu bize vermiş, kendisi, oğulları ve davarları ondan içmiş olan atamız Yakup'tan daha mı büyüksün?›› 
13  İsa şöyle yanıt verdi: ‹‹Bu sudan her içen yine susayacak. 
14  Oysa benim vereceğim sudan içen sonsuza dek susamaz. Benim vereceğim su, içende sonsuz yaşam için fışkıran bir pınar olacak.›› 
15  Kadın, ‹‹Efendim›› dedi, ‹‹Bu suyu bana ver. Böylece ne susayayım, ne de su çekmek için buraya kadar geleyim.›› 
16  İsa, ‹‹Git, kocanı çağır ve buraya gel›› dedi. 
17  Kadın, ‹‹Kocam yok›› diye yanıtladı. İsa, ‹‹Kocam yok demekle doğruyu söyledin›› dedi. 
18  ‹‹Beş kocaya vardın. Şimdi birlikte yaşadığın adam kocan değil. Doğruyu söyledin.›› 
19  Kadın, ‹‹Efendim, anlıyorum, sen bir peygambersin›› dedi. 
20  ‹‹Atalarımız bu dağda tapındılar, ama sizler tapılması gereken yerin Yeruşalim'de olduğunu söylüyorsunuz.›› 
21  İsa ona şöyle dedi: ‹‹Kadın, bana inan, öyle bir saat geliyor ki, Baba'ya ne bu dağda, ne de Yeruşalim'de tapınacaksınız! 
22  Siz bilmediğinize tapıyorsunuz, biz bildiğimize tapıyoruz. Çünkü kurtuluş Yahudiler'dendir. 
23  Ama içtenlikle tapınanların Baba'ya ruhta ve gerçekte tapınacakları saat geliyor. İşte, o saat şimdidir. Baba da kendisine böyle tapınanları arıyor. 
24  Tanrı ruhtur, O'na tapınanlar da ruhta ve gerçekte tapınmalıdırlar.›› 
25  Kadın İsa'ya, ‹‹Mesih denilen meshedilmiş Olan'ın geleceğini biliyorum›› dedi, ‹‹O gelince bize her şeyi bildirecek.›› 
26  İsa, ‹‹Seninle konuşan ben, O'yum›› dedi. 
27  Bu sırada İsa'nın öğrencileri geldiler. O'nun bir kadınla konuşmasına şaştılar. Bununla birlikte hiçbiri, ‹‹Ne istiyorsun?›› ya da, ‹‹O kadınla neden konuşuyorsun?›› demedi. 
28-29  Sonra kadın su testisini bırakarak kente gitti ve halka şöyle dedi: ‹‹Gelin, yaptığım her şeyi bana söyleyen adamı görün. Acaba Mesih bu mudur?›› 
30 Halk da kentten çıkıp İsa'ya doğru gelmeye başladı. 
31  Bu arada öğrencileri O'na, ‹‹Rabbî, yemek ye!›› diye rica ediyorlardı. 
32  Ama İsa, ‹‹Benim, sizin bilmediğiniz bir yiyeceğim var›› dedi. 
33  Öğrenciler birbirlerine, ‹‹Acaba biri O'na yiyecek mi getirdi?›› diye sordular. 
34  İsa, ‹‹Benim yemeğim, beni gönderenin isteğini yerine getirmek ve O'nun işini tamamlamaktır›› dedi. 
35  ‹‹Sizler, ‹Ekinleri biçmeye daha dört ay var› demiyor musunuz? İşte, size söylüyorum, başınızı kaldırıp tarlalara bakın. Ekinler sararmış, biçilmeye hazır!
36  Eken ve biçen birlikte sevinsinler diye, biçen kişi şimdiden ücretini alır ve sonsuz yaşam için ürün toplar. 
37  ‹Biri eker, başkası biçer› sözü bu durumda doğrudur. 
38  Ben sizi, emek vermediğiniz bir ürünü biçmeye gönderdim. Başkaları emek verdiler, siz ise onların emeğinden yararlandınız.›› 
39  O kentten birçok Samiriyeli, ‹‹Yaptığım her şeyi bana söyledi›› diye tanıklık eden kadının sözü üzerine İsa'ya iman etti. 
40  Samiriyeliler O'na gelip yanlarında kalması için rica ettiler. O da orada iki gün kaldı. 
41  O'nun sözü üzerine daha birçokları iman etti. 
42  Bunlar kadına, ‹‹Bizim iman etmemizin nedeni artık senin sözlerin değil›› diyorlardı. ‹‹Kendimiz işittik, O'nun gerçekten dünyanın Kurtarıcısı olduğunu biliyoruz.››

Bir Memurun Oğlu İyileştiriliyor

43  Bu iki günden sonra İsa oradan ayrılıp Celile'ye gitti. 
44  İsa'nın kendisi, bir peygamberin kendi memleketinde saygı görmediğine tanıklık etmişti. 
45  Celile'ye geldiği zaman Celileliler O'nu iyi karşıladılar. Çünkü onlar da bayram için gitmişler ve bayramda O'nun Yeruşalim'de yaptığı her şeyi görmüşlerdi. 
46  İsa yine, suyu şaraba çevirdiği Celile'nin Kana Köyü'ne geldi. Orada saraya bağlı bir memur vardı. Oğlu Kefarnahum'da hastaydı. 
47  Adam, İsa'nın Yahudiye'den Celile'ye geldiğini işitince yanına gitti, evine gelip ölmek üzere olan oğlunu iyileştirmesi için O'na yalvardı. 
48  İsa adama, ‹‹Sizler belirtiler ve harikalar görmedikçe iman etmeyeceksiniz›› dedi. 
49  Saray memuru İsa'ya, ‹‹Efendim, çocuğum ölmeden yetiş!›› dedi. 
50  İsa, ‹‹Git, oğlun yaşayacak›› dedi. Adam, İsa'nın söylediği söze iman ederek gitti. 
51  Daha yoldayken köleleri onu karşılayıp oğlunun yaşadığını bildirdiler. 
52  Adam onlara, oğlunun iyileşmeye başladığı saati sordu. ‹‹Dün öğle üstü saat birde ateşi düştü›› dediler. 
53  Baba bunun, İsa'nın, ‹‹Oğlun yaşayacak›› dediği saat olduğunu anladı. Kendisi ve bütün ev halkı iman etti. 
54  İsa, bu ikinci belirtiyi de Yahudiye'den Celile'ye döndükten sonra gerçekleştirdi.


CAP 3


Jesus und der Pharisäer Nikodemus

1 Einer von den Männern des Hohen Rates war der Pharisäer Nikodemus. 
2 Mitten in der Nacht kam er heimlich zu Jesus: "Meister", sagte er, "wir wissen, dass Gott dich als Lehrer zu uns gesandt hat. Denn niemand kann die Wunder tun, die du vollbringst, wenn Gott ihn nicht dazu befähigt." 
3 Darauf erwiderte Jesus: "Ich will dir etwas sagen, Nikodemus: Wer nicht neu geboren wird, kann nicht in Gottes neue Welt kommen." 
4 Verständnislos fragte der Pharisäer: "Wie kann ein Erwachsener neu geboren werden? Er kann doch nicht wieder in den Mutterleib zurück und noch einmal auf die Welt kommen!" 
5 "Ich sage dir die Wahrheit!", entgegnete Jesus. "Nur wer durch Wasser und durch Gottes Geist neu geboren wird, kann in Gottes neue Welt kommen! 
6 Ein Mensch kann immer nur menschliches Leben zur Welt bringen. Wer aber durch Gottes Geist geboren wird, bekommt neues Leben.1 
7 Wundere dich deshalb nicht, wenn ich dir gesagt habe: Ihr müsst neu geboren werden. 
8 Es ist damit wie beim Wind: Er weht, wie er will. Du hörst ihn, aber du kannst nicht erklären, woher er kommt und wohin er geht. So ist es auch mit der Geburt aus Gottes Geist." 
9 Nikodemus ließ nicht locker: "Aber wie soll das nur vor sich gehen?" 
10 Jesus erwiderte: "Du bist doch ein anerkannter Gelehrter in Israel und müsstest das eigentlich verstehen! 
11 Glaube mir: Wir reden nur von dem, was wir genau kennen. Und was wir bezeugen, das haben wir auch gesehen. Trotzdem nehmt ihr unser Wort nicht an. 
12 Ihr glaubt mir ja nicht einmal, wenn ich von ganz alltäglichen Dingen rede! Wie also werdet ihr mir dann glauben, wenn ich euch erkläre, was im Himmel geschieht? 
13 Es gibt nur einen, der zum Himmel hinaufsteigt: der Menschensohn, der vom Himmel herabgekommen ist.
14 Du weißt doch, wie Mose in der Wüste eine Schlange aus Bronze an einem Pfahl aufrichtete, damit jeder, der sie ansah, am Leben blieb2. Genauso muss auch der Menschensohn erhöht werden3
15 Jeder, der ihm vertraut, wird das ewige Leben haben. 
16 Denn Gott hat die Menschen so sehr geliebt, dass er seinen einzigen Sohn für sie hergab. Jeder, der an ihn glaubt, wird nicht zugrunde gehen, sondern das ewige Leben haben. 
17 Gott hat nämlich seinen Sohn nicht zu den Menschen gesandt, um über sie Gericht zu halten, sondern um sie zu retten. 
18 Wer an ihn glaubt, der wird nicht verurteilt werden. Wer aber nicht an den einzigen Sohn Gottes glaubt, über den ist wegen seines Unglaubens das Urteil schon gesprochen. 
19 Und so vollzieht sich das Urteil: Das Licht ist in die Welt gekommen, aber die Menschen lieben die Finsternis mehr als das Licht. Denn alles, was sie tun, ist böse.
20 Wer Böses tut, scheut das Licht und bleibt lieber im Dunkeln, damit niemand seine Taten sehen kann. 
21 Wer aber die Wahrheit Gottes liebt und das tut, was er will, der tritt ins Licht! An ihm zeigt sich: Gott selber bestimmt sein Handeln."

Johannes der Täufer tritt hinter Jesus zurück

22 Danach kam Jesus mit seinen Jüngern in die Provinz Judäa. Dort blieb er einige Zeit, um zu taufen. 
23 Auch Johannes taufte bei Änon, in der Nähe von Salim, weil es dort genügend Wasser gab. Immer wieder kamen Menschen zu Johannes, um sich von ihm taufen zu lassen. 
24 Denn damals war er noch nicht im Gefängnis. 
25 Eines Tages kam es zwischen einigen Jüngern des Johannes und einem Juden zum Streit darüber, welche Taufe wichtiger sei4
26 Gemeinsam gingen sie schließlich zu Johannes und berichteten ihm: "Meister, der Mann, der damals am anderen Jordanufer zu dir kam und von dem du gesagt hast, dass er der von Gott versprochene Retter ist, der tauft jetzt selber. Alle Leute gehen zu ihm, anstatt zu uns zu kommen." 
27 Doch Johannes erwiderte: "Kein Mensch kann auch nur das Geringste tun, wenn es ihm nicht von Gott gegeben wird. 
28 Ihr selbst könnt doch bezeugen, dass ich immer wieder gesagt habe: 'Ich bin nicht Christus, der von Gott gesandte Retter. Ich soll ihn nur ankündigen, mehr nicht.' 
29 Die Braut gehört schließlich zum Bräutigam! Der Freund des Bräutigams freut sich mit ihm, auch wenn er nur daneben steht. So geht es mir jetzt. Meine Freude ist grenzenlos. 
30 Christus soll immer wichtiger werden, und ich will immer mehr in den Hintergrund treten. 
31 Er ist vom Himmel gekommen und steht deshalb über allen. Wir aber gehören zur Erde und können nur von irdischen Dingen reden. Christus kommt vom Himmel 
32 und kann bezeugen, was er dort gesehen und gehört hat. Trotzdem glaubt ihm keiner! 
33 Wer aber auf seine Botschaft hört, der bestätigt damit: Gott ist zuverlässig und wahrhaftig. 
34 Christus ist von Gott zu uns gesandt. Er redet Gottes Worte, weil Gottes Geist ihn ganz und gar erfüllt. 
35 Der Vater liebt den Sohn und hat ihm alle Macht gegeben. 
36 Wer an den Sohn Gottes glaubt, der hat das ewige Leben. Wer aber nicht auf ihn hört, wird nie zum Leben gelangen, sondern Gottes Zorn wird für immer auf ihm lasten."









  NICODEMO UN FARISEO , CONOCEDOR DE LA LEY

JUAN CAPTULO 3


Jesús enseña a Nicodemo

1 Había entre los fariseos un dirigente de los judíos llamado Nicodemo. 
2 Éste fue de noche a visitar a Jesús.—Rabí —le dijo—, sabemos que eres un maestro que ha venido de parte de Dios, porque nadie podría hacer las señales que tú haces si Dios no estuviera con él. 
3 —De veras te aseguro que quien no nazca de nuevo1 no puede ver el reino de Dios —dijo Jesús. 
4 —¿Cómo puede uno nacer de nuevo siendo ya viejo? —preguntó Nicodemo—. ¿Acaso puede entrar por segunda vez en el vientre de su madre y volver a nacer? 
5 —Yo te aseguro que quien no nazca de agua y del Espíritu, no puede entrar en el reino de Dios —respondió Jesús—. 
6 Lo que nace del cuerpo es cuerpo; lo que nace del Espíritu es espíritu.
7 No te sorprendas de que te haya dicho: “Tenéis que nacer de nuevo. 
8 El viento sopla por donde quiere, y lo oyes silbar, aunque ignoras de dónde viene y a dónde va. Lo mismo pasa con todo el que nace del Espíritu. 
9 Nicodemo replicó:—¿Cómo es posible que esto suceda? 
10 —Tú eres maestro de Israel, ¿y no entiendes estas cosas? —respondió Jesús—. 
11 Te digo con seguridad y verdad que hablamos de lo que sabemos y damos testimonio de lo que hemos visto personalmente, pero vosotros no aceptáis nuestro testimonio. 
12 Si os he hablado de las cosas terrenales, y no creéis, ¿entonces cómo vais a creer si os hablo de las celestiales? 
13 Nadie ha subido jamás al cielo sino el que descendió del cielo, el Hijo del hombre.2

Jesús y el amor del Padre

14 »Como levantó Moisés la serpiente en el desierto, así también tiene que ser levantado el Hijo del hombre, 
15 para que todo el que crea en él tenga vida eterna.3 
16 »Porque tanto amó Dios al mundo, que dio a su Hijo unigénito, para que todo el que cree en él no se pierda, sino que tenga vida eterna. 
17 Dios no envió a su Hijo al mundo para condenar al mundo, sino para salvarlo por medio de él. 
18 El que cree en él no es condenado, pero el que no cree ya está condenado por no haber creído en el nombre del Hijo unigénito de Dios. 
19 Ésta es la causa de la condenación: que la luz vino al mundo, pero la humanidad prefirió las tinieblas a la luz, porque sus hechos eran perversos. 
20 Pues todo el que hace lo malo aborrece la luz, y no se acerca a ella por temor a que sus obras queden al descubierto. 
21 En cambio, el que practica la verdad se acerca a la luz, para que se vea claramente que ha hecho sus obras en obediencia a Dios.4

CAP 2

La montagne du Seigneur

1 Voici le message que Dieu a révélé à Esaïe, fils d'Amots, au sujet de Juda et de Jérusalem. 
2 Dans l'avenir, il adviendra que la montagne1 sur laquelle est le Temple de l'Eternel sera fermement établie au-dessus des montagnes, elle s'élèvera par-dessus toutes les hauteurs, et toutes les nations y afflueront2
3 Oui, des peuples nombreux viendront et se diront les uns aux autres : « Venez, montons au mont de l'Eternel, au Temple du Dieu de Jacob. Il nous enseignera les voies qu'il a prescrites, nous suivrons ses sentiers. » Car de Sion viendra la Loi, et de Jérusalem la Parole de l'Eternel. 
4 Il sera l'arbitre des peuples. Oui, il sera le juge de nombreuses nations. Martelant leurs épées, ils forgeront des socs pour leurs charrues, et, de leurs lances, ils feront des faucilles3. Plus aucune nation ne brandira l'épée contre une autre nation, et l'on n'apprendra plus la guerre. 
5 Descendants de Jacob, venez donc et marchons à la lumière de l'Eternel. 
6 Tu as abandonné ton peuple, la communauté de Jacob, car il est envahi par les superstitions qui viennent de l'Orient ; les magiciens pullulent autant qu'en Philistie. On pactise avec l'étranger. 
7 Le pays est rempli d'argent et d'or et de trésors sans fin. Il est plein de chevaux, et ses chars de combat ne peuvent se compter.
8 Le pays est rempli d'idoles et les gens se prosternent devant leurs propres œuvres que leurs mains ont sculptées. 
9 Mais les hommes s'inclineront, ils seront humiliés. Ne leur pardonne pas4 ! 
10 Réfugiez-vous dans les rochers et cachez-vous sous terre à cause des terreurs que l'Eternel provoque de l'éclat de sa majesté5
11 L'homme au regard hautain devra baisser les yeux, l'orgueilleux devra s'incliner, car en ce jour-là, l'Eternel sera seul honoré. 
12 Car l'Eternel, le Seigneur des armées célestes, tient en réserve un jour où il se dressera contre tous les hautains, les arrogants, les orgueilleux, pour qu'ils soient abaissés, 
13 contre les cèdres du Liban, hautains et orgueilleux, et contre tous les chênes des plateaux du Basan6
14 et contre les hautes montagnes et contre les collines qui sont altières, 
15 contre toutes les tours qui sont très élevées et toutes les murailles qui sont inaccessibles, 
16 contre les vaisseaux au long cours7 et leurs denrées précieuses8 : 
17 il courbera la fierté des humains et il humiliera les hommes orgueilleux. Car, en ce jour-là, l'Eternel sera seul honoré. 
18 Et toutes les idoles disparaîtront ensemble. 
19 On se réfugiera dans les cavernes des rochers et dans les antres de la terre à cause des terreurs que l'Eternel provoque, de l'éclat de sa majesté quand il se lèvera pour terrifier la terre. 
20 En ce jour-là, les hommes jetteront aux taupes et aux chauves-souris les idoles d'argent et les idoles d'or qu'ils se sont fabriquées pour se prosterner devant elles. 
21 Ils se réfugieront dans les cavernes et dans les fentes des rochers à cause des terreurs que l'Eternel provoque, de l'éclat de sa majesté quand il se lèvera pour terrifier la terre. 
22 C'est pourquoi, cessez donc de vous confier en l'homme dont la vie ne tient qu'à un souffle, car, quelle est sa valeur ?

CAPITULO 2



ThCAP2e Mountain of the Lord

1 The word that Isaiah the son of Amoz saw concerning Judah and Jerusalem. 
2 It shall come to pass in the latter days that the mountain of the house of the Lord shall be established as the highest of the mountains, and shall be lifted up above the hills; and all the nations shall flow to it, 
3 and many peoples shall come, and say: “Come, let us go up to the mountain of the Lord, to the house of the God of Jacob, that he may teach us his ways and that we may walk in his paths.” For out of Zion shall go the law,1 and the word of the Lord from Jerusalem. 
4 He shall judge between the nations, and shall decide disputes for many peoples; and they shall beat their swords into plowshares, and their spears into pruning hooks; nation shall not lift up sword against nation, neither shall they learn war anymore. 
5 O house of Jacob, come, let us walk in the light of the Lord.

The Day of the Lord

6 For you have rejected your people, the house of Jacob, because they are full of things from the east and of fortune-tellers like the Philistines, and they strike hands with the children of foreigners. 
7 Their land is filled with silver and gold, and there is no end to their treasures; their land is filled with horses, and there is no end to their chariots. 
8 Their land is filled with idols; they bow down to the work of their hands, to what their own fingers have made. 
9 So man is humbled, and each one is brought low— do not forgive them! 
10 Enter into the rock and hide in the dust from before the terror of the Lord, and from the splendor of his majesty. 
11 The haughty looks of man shall be brought low, and the lofty pride of men shall be humbled, and the Lord alone will be exalted in that day. 
12 For the Lord of hosts has a day against all that is proud and lofty, against all that is lifted up—and it shall be brought low; 
13 against all the cedars of Lebanon, lofty and lifted up; and against all the oaks of Bashan; 
14 against all the lofty mountains, and against all the uplifted hills;
15 against every high tower, and against every fortified wall; 
16 against all the ships of Tarshish, and against all the beautiful craft. 
17 And the haughtiness of man shall be humbled, and the lofty pride of men shall be brought low, and the Lord alone will be exalted in that day. 
18 And the idols shall utterly pass away. 
19 And people shall enter the caves of the rocks and the holes of the ground,2 from before the terror of the Lord, and from the splendor of his majesty, when he rises to terrify the earth. 
20 In that day mankind will cast away their idols of silver and their idols of gold, which they made for themselves to worship, to the moles and to the bats, 
21 to enter the caverns of the rocks and the clefts of the cliffs, from before the terror of the Lord, and from the splendor of his majesty, when he rises to terrify the earth. 
22 Stop regarding man in whose nostrils is breath, for of what account is he?



Mi lista de blogs

Vistas de página en total

Translate